hwinore

"Geleceği düşünme, gerçekleşmeyenler için üzülmemiş olursun böylece..." diyor. Düşünüyorum; gelecekte, önceden hiç düşünmediğim için kaçırdığım fırsatların pişmanlığını nasıl kaldırabilirim, bulamıyorum. Sahiden anı yaşamaya bırakırsam kendimi, yapmam gerekenleri ertelemiş oluyorum. Eninde sonunda olacakları, kendi ellerimle planlasam daha iyi olmaz mı? Karar veremiyorum...

Gelecekte, gerçekleştiremediklerime değil, gerçekleştirmek için adım atmadıklarıma daha çok yanarım gibi geliyor. O yüzden işte, temeli sağlam olsun diye ince eleyip sık dokuyor; ayrıntılara takılıyorum. Ama o anlamıyor. Çözmek için yırtındığım her sorun ona sıkıcı ve boş geliyor. Endişelerim abartı, korkularım saçma...

Geçmişte, ne yaşadıysam beni paranoyaya sürükleyen, gelecekte hayatımda olmasın istiyorum. Evet, düşünmüyorum diyorum ama her adımda geleceğim var aklımda. Düştüğüm yerde bir daha düşmek istemiyorum. Bir kez daha güvenip kırılmak, emek verip vazgeçmek, kendimi harap etmek istemiyorum. Hevesi geçen bir çocuğun bir kenara attığı oyuncak gibi boynu bükük, uğruna yaptığım her şeyin unutulmasına hayret ederek, parçalarımı toplamaktan korkuyorum belki. Belki de "İnceldiği yerden kopsun!" diyemeyecek kadar önemsiyorum bu kez...

Geleceğe dair kararsızlıkla geçen, bulanık bir hayatın ardından, ilk defa, biriyle bir geleceğim olsun istiyorum. Bunun verdiği şaşkınlıktan belki de, kişiliğimi bir yana bırakıp, söylediklerine kendi sözlerimden daha çok değer veriyorum. Kendi geleceğimde bunun getireceği sonu görsem de, onu dinliyorum. Fazla düşünmüyorum geleceği, belki de onun yaptığı gibi inceldiği yerden kopmasını bekliyorum...

Uyanıyorum, sadece 16 dakika olmuş. Film akmış, konuyu kaçırmışım. Korkularım yüzünden, anı yaşarken geleceğimden vazgeçmişim, ne garip... Hepsinin bir rüya olduğunu farkedince gülüyorum. Telefonu alıyorum elime, fotoğraflara bakıyorum. Gelecekte nerede olacağımız, ne olacağımız bilinmez ama dün yanımdaydı. Geçen ay da. Ve geçen yıl da... Her şeye, tüm paranoyama rağmen onca zaman sonra hala böyle bakıyorsa bana, neden olmasın diyorum. Hayal kurmuyorum hala, yasak ama umut ediyorum. Gerçekleşmeyenler için üzülsem bile, yaşadıklarımız için seviniyorum.

Ve gelecek, gelecek göreceğiz...