4 Temmuz 2009 Cumartesi
Her şeyin dışında, mükemmele çalan bir anda yaşıyorum. Gözlerim kapalı, soluksuz, heyecanla, korkusuz, biraz endişeli, tamamen koyvermiş ipin ucunu... Yavaşça düştüğümü biliyorum. Bu kadar yüksekten yere çakılışımın ne denli acılı olacağını hayal edebiliyorum. "Öldürmez süründürür bir yaraya daha hazır mıyım?" demeden dalıyorum içine. Deliriyorum, geriliyorum, kendimle çelişiyorum...
"Ne kadar güzel olursa olsun, ne kadar çekici gelirse gelsin, ne kadar içimden taşarsa taşsın; istemiyorum..." derken içimden bir ses, artık çok geç; biliyorum...